Daniel podobny jest z budowy do jelenia, jednak w zadzie jest wyższy niż w barku - odwrotnie niż jeleń. Szyję ma krótką i fałdzistą, badyle krótkie, a poroże rozchylone na boki. Suknia daniela w lecie jest rudobrązowa. W zimie przybiera kolor brudno brązowy, na bokach tułowia są liczne, rozsiane białe cętki. W zimie cętki są słabiej widoczne niż w lecie. Przez grzbiet ciągnie się ciemna pręga przez cały rok. Pierś od przodu, badyle i podbrzusze są popielate, w okolica ogona ma białawe lustro okolone ciemniejszą obwódką. Kwiat około 20 cm, z wierzchu czarny, znajduje się w ciągłym ruchu. Łyżki daniela, stojące w bok, są w środku porośnięte jaśniejszym włosem. Cielęta mają suknię czerwono rdzawą. Cętki rozsiane są zarówno po bokach jak i grzbiecie tułowia. Poroże daniela (łopacza) jest charakterystyczne i wyróżnia się dość osobistym kształtem. W połowie wysokości rozpoczyna się łopatą, od przodu gładką a z tyłu z sękami. Poroże nie ma odnogi nadocznej, tylko oczniak i opierak, a potem łopatę.