Jenot (Nyctereutes procyonoides)
Jenot jest przedstawicielem średniej wielkości psowatych. Charakteryzuje się wydłużonym tułowiem, krótkimi kończynami i stosunkowo krótką kitą. Posiada niedużą głowę z krótko, ostro zakończonym pyskiem i okrągławymi uszami. Na pysku występuje maska, tworzona przez pasma białawych włosów, ciągnących się po obu stronach nosa od brwi aż po szyję – bokobrody i kontrastowe, ciemne partie czoła i oczu. Ubarwienie jest płowo-szare z czarnym nalotem, grzbiet. Brzuszna strona ciała jest nieco jaśniejsza o żółtawobrązowym odcieniu. Długie futro, obecne na bokach ciała maskuje łapy.
Średnia długość życia jenota wynosi 7÷8 lat. Zwierze ma około 65÷75 cm długości, w tym kita około 20 cm. Masa ciała jenota zmienia się cyklu rocznym. Wiosną oraz wczesnym latem jenoty ważą około 4÷5 kg. Pod koniec lata jego masa zwiększa się i na jesień osiąga około 8 kg. Wzrost masy wiąże się z jesiennym otłuszczaniem, tłuszcz stanowi wtedy 30÷35% masy ciała.Jenot nie jest przystosowany do kopania i najczęściej wykorzystuje stare nory lisów i borsuków. Ruja odbywa się w lutym i w marcu, ciąż zaś trwa około 62 dni. Gatunek jest bardzo płodny, w miotach obserwuje się średnio 4÷10 szczeniąt. Po urodzeniu młode karmione są przez matkę przez około 2 miesiące. Po pierwszym miesiącu jedzą także mięso, samiec bierze udział w opiece nad młodymi i w ich odchowaniu. W tym czasie samice żerują. Młode jenoty stają się samodzielne po 5÷6 miesiącach. Jesienią większość młodych jenotów opuszcza nory rodzinne, rozpoczynając samodzielne życie. Po 10 miesiącach osiągają dojrzałość płciową. Jenoty należą do zwierzą monogamicznych, tworząc pary na całe życie i wykazują silne przywiązanie do swojego areału.
Jest jedynym psowatym zapadającym w krótki sen zimowy, słabsze osobniki nie zasypiają, gdyż mogą się nie obudzić (jeśli nie zgromadziły wystarczających zapasów tłuszczu). Śpią parami lub całą rodziną, w cieplejsze dni budzą się i wychodzą na żer. Skład pożywienia jenota jest zróżnicowany i zaliczany jest on do zwierząt wszystkożernych. Jenoty częściej niż lisy i borsuki odżywiają się pokarmem roślinnym. Wiosną jedzą głównie trawy i wegetatywne części roślin, późnym latem spożywają ziarno zbóż, podobnie jak zimą. Do stałych składników pożywienia jenota, należą także drobne gryzonie, jaja piskląt, gady, płazy, ryby, owady i ich larwy, kłącza, zioła ozimina, padlina, jagody, bulwy, dżdżownice.
Przejawia aktywność nocną, młode jenoty w okresie letnio-jesiennym penetrują okolice nor od godzin popołudniowych, intensywnie żerując. Jenoty najchętniej zasiedlają tereny lasów liściastych, położone w pobliżu zbiorników i cieków wodnych. Często spotyka się go także, w lasach mieszanych i przybrzeżnych zaroślach. Unika suchych lasów sosnowych. Jest dosyć liczny na naszych łowiskach, o dużej lesistości i obfitości biotopów podmokłych i bagiennych.