Pasowanie to ceremonia uhonorowania młodego myśliwego, który upolował pierwszą sztukę zwierzyny grubej. Oznacza to jego przejście do grona doświadczonych myśliwych. Uprawnia go także do noszenia paradnego kordelasa oraz taki myśliwy, może także zostać powołany do składu pocztu sztandarowego. Obrzęd pasowania przeprowadza się w trakcie pokotu. Celebrujący (dokonuje tego zawsze najwyższy rangą myśliwy uczestniczący w polowaniu) prosi o wysunięcie, strzelonej przez pasowanego myśliwego, zwierzyny przed ułożony pokot, łbem skierowanym do linii myśliwych. Następnie celebrujący wywołuje z szyku kandydata do ceremonii, podając komendę: kolega (z imienia i nazwiska) do pasowania - wystąp.

Z szyku występuje wywołany myśliwy, klękając na lewe kolano od strony grzbietowej upolowanego przez siebie zwierza - broń trzyma pionowo w lewej ręce, stopką opartą o ziemię przy lewym kolanie a prawą dłoń trzyma na ranie postrzałowej w tuszy zwierza. Wszyscy myśliwi (oprócz pasowanego) trzymają kapelusze w lewej ręce na wysokości serca, a pasowany kładzie swój kapelusz na ziemi, tuż obok łbia zwierzyny. W tym czasie grany jest sygnał Pasowanie myśliwskie. Celebrujący przypomina pasowanemu o obowiązkach prawego myśliwego i następuje odnowienie ślubowania:

Celebrujący kreśli farbą na czole pasowanego znak krzyża, następnie uderzając go płazem kordelasa w prawe ramię, wypowiada formułę:

Myśliwy odpowiada:

po czym wstaje. Później wręcza się złom, przy przy dziękach sygnału pokotu dla danego gatunku upolowanej zwierzyny. Na zakończenie ceremonii koledzy myśliwi pasowanego chórem życzą Mu Darz bór! zaś sygnaliści grają sygnał Darz Bór! Nieodłączną zasadą jest także to, że młody myśliwy zawsze pierwszą sztukę upolowanej zwierzyny grubej patroszy samodzielnie, słuchając rad bardziej doświadczonych nemrodów.