Gwara myśliwska i słownictwo łowieckie L÷Mi:
- Lampy - oczy wilka.
- Latarnia - łeb wilka.
- Legawiec - pies myśliwski wystawiający zwierzynę.
- Legowisko - stałe lub czasowe miejsce odpoczynku zwierzyny.
- Licówka - łania prowadząca chmarę jeleni.
- Linia - szereg myśliwych ustawionych w równych odstępach podczas polowania zbiorowego.
- Linijka - pojazd konny służący do przejeżdżania myśliwych podczas polowania.
- Lira - ogon koguta cietrzewia o lirowato wygiętych skrajnych sterówkach. Trofeum myśliwskie.
- Liszka - samica lisa.
- Liściarka - młode pędy drzew i krzewów, nasączone solą służące do dokarmiania zwierzyny zimą.
- Lizawka - urządzenie łowieckie służące do wykładania soli zwierzynie.
- Locha - samica dzika.
- Lochanie - huczka dzików.
- Loftka - śrut o średnicy powyżej 4,5 mm.
- Loty - skrzydła ptaków.
- Lufa - główna część broni palnej.
- Lustro - jasna plama na pośladkach zwierzyny płowej lub biała plama na barkach głuszca lub cietrzewia.
- Lusterko - plamy na skrzydłach kaczek.
- Łaja - kilka sfor ogarów.
- Łania - samica jelenia i daniela.
- Łanka - młoda łania nie prowadząca cielaka.
- Łapa - noga zwierzęcia zakończona pazurami.
- Ława - sposób polowania zbiorowego, polegający na tym, że myśliwi idą razem z naganką.
- Łojny - tłusty, o zwierzynie w dobrej kondycji.
- Łopatacz - samiec łosia lub daniela noszący poroże w kształcie przypominajacym łopaty.
- Łopaty - prawidłowa forma poroża łosia i daniela, przypominająca łopaty w postaci szerokich, bocznie spłaszczonych powierzchni.
- Łosza - samica łosia, klępa.
- Łoszak - młody łoś.
- Łowiec - staropolska nazwa myśliwego.
- Łowny - samiec jeleniowatych, który osiągnął pełnię rozwoju osobniczego.
- Łowy - staropolskie określenie polowania.
- Łoże - drewniana cześć broni myśliwskiej, osada (kolba i szyjka).
- Łupież - wypchana skóra ptaka służąca do układania ptaka łowczego.
- Łyżka - ucho zwierzyny płowej.
- Łzawica - dołek łzowy w przednim kącie oka jelenia lub daniela.
- Maisz, maiż - młody niedoświadczony ptak łowczy.
- Majak - czółno zamaskowane trzcina lub gałęziami, do polowań na ptactwo wodne.
- Malowanie - wycieranie się dzików i jeleni o drzewa po wyjściu z babrzyska.
- Mamrotanie - mruczenie niedźwiedzia.
- Marcowanie - okres godowy u rysia i żbika.
- Marczak - zając urodzony w marcu.
- Markowanie - zaznaczanie przez wyżła obecności zwierzyny.
- Marmurek - białe plamy na sterówkach ogona głuszca.
- Matecznik - bezpieczna ostoja zwierzyny.
- Medalion - spreparowana głowa z szyja i karkiem zwierza, ptaka.
- Medalowy - (np. medalowy byk, rogacz) - zwierz o wyjątkowo dużym, mocnym trofeum, które po wycenie spełnia oficjalne, międzynarodowe kryteria nagrodzenia medalem.
- Mener - trener układający psa myśliwskiego.
- Michałek - dubelt, pochodzący z drugiego lęgu.
- Mieszek - wabik na przepiórki.
- Miękkie - żołądek i wnętrzności zwierzyny grubej.
- Mięsiarz - pogardliwe określenie myśliwego za wszelka cene dążącego do zdobycia zwierzyny.
- Mikot - wabik do wabienia kozłów.
- Miot – część terenu z którego naganka pędzi zwierzynę podczas polowania zbiorowego lub młode zwierząt ssących, urodzone z jednej ciąży.